Manier van leven
‘Wij vinden het belangrijk om bewust om te gaan met het klimaat’, begint Judith. ‘Voor ons betekent dit dat we in ons dagelijks leven zo min mogelijk schade willen toebrengen aan mens en natuur. Zo kopen wij bijvoorbeeld nauwelijks nieuwe spullen, omdat de productie ervan voor vervuiling en uitstoot zorgt. Bovendien zijn er spullen genoeg op de wereld. Alles bestaat al, dus kiezen we er liever voor gebruik te maken van wat er al is.’
Stapsgewijs
Judith neemt de huidige klimaatveranderingen serieus. Vooral ook omdat ze volgens haar sneller gaan dan voorspeld. ‘Ik wil mijn verantwoordelijkheid nemen als mens. We kunnen niet meer wachten tot de klimaatproblematiek vanzelf overgaat. Volgens mij hebben we echt iets te doen samen.’ Dit bewustzijn nam toe op het moment dat Elisabeth op zevenjarige leeftijd steeds vaker vragen begon te stellen over het klimaat. Zo vroeg ze op een dag: ‘Mama, wij zijn toch niet slecht voor het klimaat?’
Judith stond op dat moment even met haar mond vol tanden. ‘Als ouder wil je je kind het liefst laten weten dat je het goed doet, maar ik wilde haar ook een eerlijk antwoord geven. Ik vertelde dat er nog genoeg te veranderen viel om minder klimaatimpact te hebben. Vervolgens stelde Elisabeth de vraag: ‘Waarom doen we dat dan niet, mam?’ Ja, daar had ze een punt.’ Stapsgewijs veranderde er steeds meer in het gezin. Zo besloten ze onder andere om niet meer te vliegen en om veganistisch te eten.
Besmettelijk
Elisabeth vertelt dat ze op zevenjarige leeftijd mee wilde doen aan de jongerenklimaatstaking in Den Haag. Haar moeder vond haar hier echter nog te jong voor, waardoor Elisabeth een ander plan bedacht. ‘Samen met de directeur van mijn basisschool maakte ik destijds een filmpje, waarin we vertelden dat we een Groene Dag gingen organiseren. We riepen alle kinderen op om op de dag van de klimaatstaking in groene kleding naar school te komen. Op deze manier konden we toch aandacht vragen voor de klimaatveranderingen, zonder hiervoor naar Den Haag te hoeven gaan.’
Het valt Elisabeth op dat steeds meer kinderen zich betrokken voelen bij het klimaat. Dat komt volgens haar ook omdat er meer aandacht voor is in de media. ‘Met vrienden heb ik het regelmatig over dit onderwerp. Sommigen hebben inmiddels besloten geen vlees meer te willen eten.’ Elisabeth lacht. ‘Goed willen zorgen voor het klimaat is misschien wel besmettelijk.’
Niks voor kinderen
In de media wordt wel eens gezegd dat we kinderen niet moeten belasten met de klimaatproblematiek. Jane is het hier niet mee eens.
‘Hoezo is dit niks voor kinderen? Wij moeten hier toch veel langer leven dan de grote mensen? En ik vind ook dat grote mensen al genoeg kansen hebben gehad om het klimaat te verbeteren. Dat is gewoon niet zo goed gelukt. Nu is het onze beurt.’
Niet laten, maar doen
Volgens Judith is het belangrijk om je niet te richten op wat je zou moeten laten, maar vooral op wat je zou kunnen doen. ‘Ik merk dat het laten zien van wat ik doe effect heeft op anderen. Het blijkt echt zo te zijn dat een goed voorbeeld doet volgen. Wij wonen op een van de warmste plekken in de stad. Dit komt vooral omdat er in onze straat weinig bomen en planten te vinden zijn. De aanwezigheid van groen zorgt immers voor schaduw en verkoeling. Daarom ben ik een paar jaar geleden in gesprek gegaan met de horeca-eigenaren in de buurt om te praten over vergroening en verduurzaming van de straat. Toen ik zelf her en der boomspiegels ging beplanten en enkele geveltuintjes bij winkels in de straat aanlegde, zagen mensen wat groen kan doen. Je ziet nu dat steeds meer nabijgelegen horecagelegenheden bloembakken op hun terras hebben geplaatst en worden er zelfs stoeptegels vervangen voor plantjes. Het zou toch geweldig zijn als een van de warmste plekken in de stad in de toekomst ooit de koelste plek gaat worden.’
Wat kun je zelf doen?
Benieuwd wat je zelf kan doen? Bekijk de tips om zelf aan de slag te gaan met verduurzamen.
